‘In sommige traditionele sectoren van de Curaçaose economie, zoals de bancaire sector, de retail en detailhandel, is flexibel werken al niet eens meer een kwestie van willen. E-commerce en e-banking zijn van grote invloed op die arbeidsmarkten. Dat heeft ingrijpende consequenties voor de inrichting van het werk. Ook zijn veel banen als gevolg hiervan niet meer nodig - men spreekt daarom ook wel van disruptive technology (verstorende technologie).

Nu wordt dat in sommige sectoren nog ‘charmant’ opgelost; zo hebben de meeste mensen die door automatisering boventallig zijn geworden bij bijvoorbeeld commerciële banken en ook in de telecomsector een redelijke exitregeling gekregen. Maar intussen zijn vele bedrijven verdwenen of hebben het moeilijk. Veel mensen zijn op zoek naar werk en jongeren bereiden zich voor op een onzekere arbeidsmarkt. Curaçao moet daarom een inhaalslag maken en zal in de toekomst echt gelijke tred moeten houden met internationale arbeidsprocessen om het hoofd boven water te houden. Het uitgangspunt van een traditionele  veertigurige werkweek zal niet altijd meer houdbaar blijken in deze economie.’

Productiviteit

Volgens Henriquez is productiviteit een sleutelbegrip in de overgang naar flexibele(er) werken: ‘Bedrijven moeten hun processen zodanig inrichten dat werknemers de hoogst mogelijke productiviteit kunnen leveren. Dat betekent in sommige gevallen outsourcen, dus bijvoorbeeld callcenters verplaatsen naar ‘goedkope’ landen, maar heel vaak is het ook een kwestie van meer arbeidsvreugde creëren op de werkvloer. Betekenisvol werk moet worden gekoesterd. Mensen die hun werk betekenisvol vinden, zijn vaker tevreden, vinden hun werk minder belastend, voelen zich meer betrokken en presteren daardoor beter.’

Hoe je betekenisvol werk en daarmee hoge productiviteit creëert, verschilt sterk per sector. Er zijn bedrijven die al flexibel en sterk gedigitaliseerd werken en die meegaan met de nieuwe digitale kenniseconomie. Er zijn ook nog zeer traditionele commerciële instellingen met marktstrategieën die niet meer passen in deze digitale era. Er is ook een toenemende informele sector die de nodige aandacht behoeft. Volgens Henriquez is Curaçao nog te veel een lappendeken van sterk verschillende economieën.

‘Op zich is dat niet erg want diversificatie kan ook een sterk punt zijn; zij leidt namelijk tot meer resilience en dergelijke. Maar wat nog ontbreekt

is  een brede maatschappelijke dialoog; overheidsactoren en maatschappelijke actoren moeten samen een keuze maken voor een bepaald type economie. Hoewel er op dit moment serieuze inspanningen worden gedaan in het verkennen van de mogelijkheden, ontbreekt het aan een eenduidige visie die politiek en breed maatschappelijke gedragen wordt. Daarom is het nogal uitdagend om doelgericht beleid te maken. Gaan we richting een creatieve, zogeheten orange economy? Dat zou kunnen: Curaçao heeft er het talent en de sociale infrastructuur voor. Moeten we meer inzetten op internationaal verblijfstoerisme? Daartoe hebben we ook eindeloos potentie. Of kunnen we juist floreren als digital economy? Wij hebben daartoe de digitale infrastructuur, hoogopgeleide mensen en toegang tot internationale kennisnetwerken.’

‘Zodra je een vertrekpunt bepaalt en tijdig de juiste strategische keuzes maakt, kun je als land flinke vorderingen maken op economisch gebied. Denk aan incentives voor vernieuwende startups, belastingvoordelen bieden aan digital nomads of inzetten op een bepaald migratiebeleid. De overheid heeft hierbij een faciliterende rol. Als de overheid ondernemers niet faciliteert, komt er weinig terecht van welke ‘kleur’ economie dan ook.’

Kortom, de wereld van werk op Curaçao kan veranderen en heeft een hoop in zijn mars, maar het eiland moet een duidelijke keuze maken waarop het focust. Henriquez benadrukt: ‘Dat betekent dat we niet meer de gebaande paden kunnen bewandelen – we zullen moedig moeten zijn.’